เรามีนิสัยที่รุนแรงมาตั้งแต่เด็ก  หลังจากมาเชื่อพระเจ้าอาการเหล่านี้ก็ไม่ได้ลดลง พยายามไปโบสถ์ไปเรียนพระคัมภีร์แต่เช้า ทำตัวเองให้ดูดึแต่เมื่อกลับมาบ้านชีวิตก็เหมือนเดิม

หลังจากเชื่อพระเจ้ามาสักประมาณ 10 ปี ก็เริ่มมีอาการป่วย เป็นภูมิแพ้ตัวเอง กระดูกเสื่อมกดทับ ทุกอย่างมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ กระดูกตรงหลังเสื่อม เนื้อเยื่อเส้นเอ็นตรงสะโพกฉีกโดยที่ไม่มีสาเหตุ ทําให้เจ็บจนนอนไม่ได้ เข้าห้องน้ําก็ทรมานมาก ต้องพ่นสเปรย์ยาชาให้ร่างกายช่วงล่างไร้ความรู้สึกก่อนถึงจะสามารถเข้าห้องน้ําได้ ไปรักษาทุกโรงพยาบาลตั้งแต่โรงพยาบาลรัฐบาลจนถึงโรงพยาบาลที่แพงที่สุดในประเทศก็ไม่หาย

คิดอยากจะฆ่าตัวตาย เห็นภาพตัวเองเดินไปกดลิฟท์แล้วก็กระโดดลงมาจากดาดฟ้าของคอนโด เห็นภาพแบบนี้ซ้ำๆ เพราะว่าเราใช้ชีวิตปกติไม่ได้แล้วมันไม่ไหว เราเหมือนนอนรอความตายอย่างเดียว เราไม่มีความหวัง

เราอยากเปลี่ยนแปลงชีวิตได้แต่ว่าเราหาพระเยซูไม่เจอ เราเจอแต่ศาสนา มันเป็นเหมือนวิญญาณศาสนาที่ครอบงําว่าฉันมาเชื่อพระเจ้า ฉันต้องทําสิ่งนั้นสิ่งนี้แล้วพระเจ้าถึงจะอวยพร ฉันต้องพยายามเปลี่ยนแปลงชีวิตด้วยตัวเอง เรายกมือนมัสการแต่ไม่มีชีวิต เพราะเราอยู่ในศาสนา